Alkohol etylowy jest znany od wieków i nieodłącznie powiązany z produkcją leków. Wytwarzane niegdyś preparaty galenowe opierały się często na ekstrakcji surowców roślinnych wodnymi roztworami alkoholu.

W dzisiejszych czasach rola etanolu nie ogranicza się wyłącznie do ekstrakcji substancji aktywnych z roślin leczniczych. W technologii postaci leku wykorzystuje się także etanol jako promotor wchłaniania, do oczyszczania substancji aktywnej, czy jako środek dezynfekcyjny. Ta ostatnia rola miała szczególne znaczenie podczas pandemii koronawirusa, co skutkowało powstaniem narodowej monografii etanolowego roztworu antyseptycznego do stosowania na skórę.

W lekach etanol stosuje się w szerokim zakresie stężeń. Może być użyty jako rozpuszczalnik składnika aromatyzującego leku doustnego (w ilości mniejszej niż 0,1 g w 5 ml; 2%). W płynach doustnych, w których etanol jest obecny jako środek konserwujący, może on być obecny w ilości ok. 0,5 g w 5 ml (10% wag./obj.). Rzadziej występuje w wyższych stężeniach w lekach doustnych i pozajelitowych, gdy jest stosowany jako rozpuszczalnik. Ekspozycja na etanol z leków jest raczej niska i może być porównywalna do ilości, która może być spożywana z żywnością lub tylko niewielką ilością piwa lub wina. Istnieją jednak preparaty, przy stosowaniu których ekspozycja może być wyższa, na przykład we wlewach z paklitakselem dla dorosłego pacjenta można przyjąć aż 20 g etanolu, co odpowiada 1 lampce wina.

Etanol wykorzystuje się w różnych formach dawkowania na skórę (aerozol, roztwory do stosowania miejscowego, żele), gdzie jest stosowany jako promotor wchłaniania.