Naukowcy z Massachusetts Institute of Technology (MIT) wynaleźli nanoczujniki, które mogą stać się przełomem w medycynie, np. w leczeniu chorób wewnętrznych. O studium badawczym uczelnia poinformowała na swoim blogu. Nanoczujniki opracowane przez specjalistów z MIT mogą być umieszczane w głębi ludzkiego ciała i nie potrzebują zasilania za pomocą baterii. Mikroskopijne implanty zasilane są za pomocą fal radiowych, a według twórców w przyszłości mogą służyć m.in. do dystrybucji substancji chemicznych, monitorowania stanu narządów wewnętrznych bądź leczenia chorób. 

Według szefa zespołu badawczego Fadela Aliba, który opracował urządzenia, z umieszczonymi wewnątrz ciała człowieka implantami można swobodnie komunikować się z zewnątrz. Prototypy testowane przez naukowców mają wielkość ziarnka ryżu, w przyszłości jednak ich rozmiar może zostać zmniejszony. W przeciwieństwie do obecnie wykorzystywanych w medycynie implantów, nowe nanoczujniki nie potrzebują baterii, co znacznie wydłuży ich czas użytkowania. Opracowane przez MIT urządzenia komunikują się za pomocą systemu opartego na łączności radiowej, nazwanego In-Vivo Networking (IVN), który wykorzystuje wiele nadajników, emitujących fale radiowe o różnej częstotliwości. Fale przenikają się wzajemnie na różne sposoby, a w punktach, w których się nakładają – wytwarzają energię niezbędną dla zasilania czujników.

Nanoimplanty były do tej pory testowane na trzodzie chlewnej. W wyniku badań naukowcy stwierdzili, że czujniki mogą odbierać fale radiowe nawet z odległości metra w stosunku do ciała, w którym się znajdują (przy założeniu, że implant znajduje się nie głębiej niż 10 cm od wierzchniej warstwy skóry). System komunikacji radiowej dla implantów nie wymaga wiedzy o dokładnej lokalizacji czujnika w ciele, gdyż  fale radiowe rozchodzą się po całym jego obszarze. Oznacza to, że IVN może zasilać wiele czujników jednocześnie. Naukowcy z MIT uważają, że w przyszłości system komunikacji radiowej będzie można wykorzystać również do sterowania czujnikami, np. w celu uwolnienia w ciele substancji chemicznej. Badacze chcą również opracować sposoby integracji implantów z neurostymulatorami. Ich zdaniem technologia ta może znaleźć zastosowanie m.in. w leczeniu chorób takich, jak epilepsja czy choroba Parkinsona.