2016-10-05 Artykuł

Pojęcie „indeks glikemiczny” (IG) wprowadzono w 1981 r. jako metodę klasyfikacji produktów żywnościowych zawierających węglowodany w zależności od ich wpływu na glikemię poposiłkową. Im wyższa wartość indeksu glikemicznego danego posiłku lub produktu, tym wyższe stężenie glukozy we krwi po jego spożyciu. Obecnie wyniki badań potwierdzają korzyści zastosowania diet o niskim i średnim indeksie glikemicznym w przeciwieństwie do diet o wysokim indeksie glikemicznym, będących przyczyną wielu schorzeń cywilizacyjnych. W pracy ujęto praktyczne podejście do koncepcji indeksu glikemicznego poprzez szczegółowe opisanie czynników wpływających na jego wartość, takich jak profil węglowodanów danego produktu, jego postać fizyczna, skład, stopień dojrzałości oraz temperatura spożycia. Na zwiększenie wartości indeksu glikemicznego wpływ ma m.in. wysoki stopień rozdrobnienia produktu spożywczego, duża zawartość amylopektyny w ziarnach skrobi, długi czas obróbki termicznej produktu oraz, w przypadku warzyw i owoców, wysoki stopień ich dojrzałości. Natomiast zwiększona zawartość tłuszczu, białka, błonnika pokarmowego, substancji antyodżywczych oraz kwasów organicznych w produkcie będzie wpływała na obniżenie wartości indeksu glikemicznego.

Copyright © Medyk sp. z o.o